Rodweek #11 Nederland, Petitieland

Tegenwoordig kunnen we iedere week een scherpe, eigenzinnige maar vooral leuke column van de Ras-Amsterdammer Rodney Rijsdijk verwachten. In deze column beschijft hij de actualiteit van die week, dus hoe konden we het anders noemen dan de “Rodweek“! Deze week beschrijft Rodney zijn grootste ergernis van 2013. Deze ergernis kan er echter ook voor zorgen dat we hem in 2014 terug gaan zien. Dat is aan jou…

Hollandse lulligheid kent geen tijd. Geen idee wie de petitie ooit heeft bedacht (wellicht mijnheer of mevrouw Petit?), maar het zou mij niks verbazen als dat ooit een Nederlander is geweest. Jeuk aan m’n naad kreeg ik van al die onzinnige petities in 2013. Nederland petitieland. Ben je voor/tegen (doorhalen wat niet van toepassing is) bijvoorbeeld Zwarte Piet? Teken de een van de 378 petities op Facebook! Of in het geval van ‘voor’ heet de petitie, zeer Gordonesque gevat, ‘pietitie’. O ja, en nu we het toch over Gordon hebben: is dat nou een vuile racist met z’n bijdehante Amsterdam-Noordhumor? Teken de petitie als je het daar mee eens bent! Of toch niet? Teken dan ook een petitie! Moet vuurwerk verboden worden? PETITIEEEEEEE!! Minder Mart Smeets op TV? PETITIEEEEEE! En zo ouwehoeren we maar wat af in dit landje….

Mijn mening over al die petities? Ik citeer in deze het orakel uit Amsterdam Oost, de immer genuanceerde Sjaak Swart: ‘Lik me togus’.

Flikker op. Dat gezeik met die onzinpetities. Dat willen laten zien dat als je maar met heel veel gelijkgestemden iets ondertekent dat dat dan maar de waarheid is. Het heeft iets drammerigs. Wat me opviel in die petities was dat die petities aan beide kanten ook extreme griezels aantrokken waar ik me van m’n levensdagen niet mee zou willen associëren, dus alleen al daarom zou ik die bespottelijke petities niet ondertekenen.

Ik heb me dus verre gehouden van al het gekrakeel. Ik had wel gezelligere zaken aan m’n hoofd. Voor mij persoonlijk was dit namelijk best een tof jaar. Sterker nog, van de zesendertig jaren die ik tot dusverre heb meegemaakt staat 2013 zeker in de top drie. Het was, om het zo maar te zeggen, een heerlijk Rodjaar! Natuurlijk had ik ook wel m’n sores, het kan natuurlijk nooit voor de volle honderd procent goed zijn, maar wat heel erg overheerste was het positieve en dat is wel eens anders geweest. Het was voor mij een jaar waarin jarenlang voor de kat z’n viool schrijven zich eindelijk eens een beetje begon uit te betalen. Mijn website werd steeds bekender, ik kreeg hier en daar schrijfklusjes, ik verscheen met mijn poffertjesporem in kranten, mocht mee op een snoepreis naar Newcastle om daar over te schrijven en als klap op de vuurpijl bracht ik mijn eerste boek uit. En dat is nog maar een kleine greep uit alle mooie momenten uit dit jaar. Als ik alles noem dan heb ik aan deze column niet genoeg. Voor mij persoonlijk was 2013 dus een behoorlijk ‘holladiejee-jaar’, waarvan ik alleen maar mag hopen dat 2014 er van in de buurt komt.

Zoveel mazzel had niet iedereen.

Mijn stamkroeg ‘Korsakoff’ mocht helaas net zijn vijfentwintigjarig bestaan niet halen en sloot in augustus de deuren waar ik bijna twintig jaar lang doorheen ben gezwalkt. Daarmee verdween een flink stuk jeugd van een generatie. De tijd spoelt alles en iedereen langzaam maar zeker de vergetelheid in, zo gaat het nu eenmaal. Zoals alleen zeer hoogbejaarde Amsterdammers het Paleis van Volksvlijt nog hebben gezien, zo zal over zestig jaar nog slechts het handjevol Korsakoffers dat zichzelf nog niet naar Westgaarde heeft gezopen de verhalen over die legendarische plek aan de Lijnbaansgracht kunnen navertellen. En als de laatste van ons op een dag is omgevallen dan is die plek definitief historie.

Of je zal toch maar Michael Schumacher heten en denken dat je 2013 zonder kleerscheuren zou overleven. Dagelijks scheurde je beroepsmatig met duizelingwekkende snelheden door bochten, met het risico dat als je uit zo’n bocht vloog je zo dood als een platgeslagen vlieg zou zijn. Gelukkig was je er aardig bedreven in en kwam je je gehele carrière goed door. Een klein ongelukje hier en daar, maar dat waren bedrijfsongevalletjes. Kleinigheidjes. En dan ga je na je carrière even een fijn potje skien, val je met kanis op een rots en lig je ineens in coma. Dat is toch een beetje als een stuntman die voor zijn beroep de meest gevaarlijke stunts uithaalt en dan thuis z’n nek breekt over een rondslingerend speelgoedautootje van zijn zoontje. Gevalletje lullig zo op de rand van het oude jaar. Niet dat het overigens minder erg is als het net in het nieuwe jaar gebeurd. Vanaf deze plek sterkte aan ‘Schumi’. En dan heb ik het nog niet eens over het echte grote wereldleed gehad. Ga ik ook niet doen, daar zijn genoeg nieuwssites voor.

Rest mij om u, mijn lieve lezers alle geluk, liefde en gezondheid toe te wensen voor in 2014! In overvloedige mate. Vooralsnog is dit mijn laatste column voor misterdaily. Ik heb drie maanden lang graag voor u geschreven. Maar mocht u me toch graag willen houden, zet dan gerust een petitie op! Je weet het maar nooit ;-)

Lees meer op Rodzooi.nl of bestel zijn boek ‘Kroegkronieken’ op Bol.com