Rodweek #5: Horrorwinter

Tegenwoordig kunnen we iedere week een scherpe, eigenzinnige maar vooral leuke column van de Ras-Amsterdammer Rodney Rijsdijk verwachten. In deze column beschijft hij de actualiteit van die week, dus hoe konden we het anders noemen dan de “Rodweek“! Deze week bereidt Rodney zich voor op de aangekondigde ‘Horrorwinter’…

Gisteren was het dan zover: de aankondiging van een horrorwinter. Nou vind ik het begrip horrorwinter een pleonasme van heb ik jou daar. Het past wat mij betreft in de categorie ‘groen gras’, ‘witte sneeuw’, ‘gele pis’ of ‘stom PSV’. Ik vind de winter per definitie horror. Met z’n kou, z’n sneeuw, z’n ijs, z’n natheid, z’n gladheid, z’n kale bomen, z’n dik ingepakte mooie vrouwen en als klap op de vuurpijl de ‘feest’-dagen… Ik vind het allemaal even weerzinwekkend. Mijn blijdschap grenst dan ook elk jaar aan hondsdolheid zodra de eerste mooie lentedag weer daar is. De bomen die weer blaadjes krijgen, dat eerste witbiertje op het terras, rokjesdag… Ik tel de dagen nu al.

Maar zoveel mensen, zoveel meningen. Niet iedereen denkt er zo over. In Friesland komen, as we speak, de rayonhoofden (ja ja, daar zijn ze weer!) alweer bij elkaar. Flesje Beerenburg op tafel en dan gaan bonkige bebaarde mannen met namen als Tjebbe, Foppe, Nanning, Tjibbe en Abe het er over hebben. Waarover? Welnu, over datgene waarvan elke rechtgeaarde Fries minstens zo zenuwachtig wordt als mijn katten wanneer ik voorzichtig met een pak brokjes rammel. Zouden we komende winter dan voor het eerst in zeventien jaar die drie woorden horen waar heel schaatsminnend Nederland op zit te wachten?

Drie kleine woordjes in het Fries: It giet oan. Het gaat door. Dat is wat het nieuws de komende weken, zelfs maanden, gaat beheersen. Slechts het woordje ‘net’ tussen ‘giet’ en ‘oan’ kan de hele hysterie als een plumpudding in elkaar doen zakken, maar daar houdt na het noemen van het woord ‘horrorwinter’ geen Fries meer rekening mee.

Oud-topschaatser Erben-Erben-Erben Wennemars is voor een dagje spontaan genezen van het stotteren en ligt sinds het uitkomen van dit nieuws bloedzenuwachtig naast zijn telefoon te wachten tot Matthijs hem opbelt om in DWDD te zitten als tafelheer om druk te oreren over die magische tocht. Die andere oud-topschaatser Erik Hulzebosch is al druk bezig om een of andere onverstaanbare carnavalshit te schrijven voor de gelegenheid. Verder hoorde ik al dat er in heel Friesland geen schone onderbroek meer te krijgen is omdat iedereen daar al een kuiltje jus in zijn onderbroek krijgt bij alleen al de voorzichtige suggestie van het doorgaan van de ‘Tocht der Tochten.’ Het schijnt op het Friese platteland daarom momenteel, buiten de gebruikelijke mestlucht, nog iets meer te rieken dan gewoonlijk.

De Elfstedentocht dus. Zo, dat woord is er ook weer uit.

Van mij mag het doorgaan, ik gun iedereen z’n plezier. Mij zal men daar zeker niet tegenkomen, daar langs de Bonkevaart in Leeuwarden of elders op de route. Ik kom in de winter slechts buiten voor de strikte noodzakelijkheden in het leven: werken, boodschappen doen en naar het voetballen gaan. Voor de rest ga ik praktisch nergens naar toe en ben ik thuis te vinden, naast de kachel met een glas warme chocomel met rum. Ik zal de Elfstedentocht nog kijken ook. Je moet wat als je niet naar buiten gaat.

Maar eerlijk gezegd bereid ik me voor op een dag ergens eind februari. Ik zie een ontroostbare Erben-Erben-Erben, een doods voor zich uit starende Hulzebosch en het opper-rayonhoofd die ons met een brok in de keel live bij Matthijs allemaal gaat vertellen dat het toch weer ‘net on giet’. En dat was dan weer de horrorwinter en drie weken later zitten we allemaal weer op het terras aan ons eerste witbiertje mooie mevrouwen met lange benen in korte rokjes te spotten. Ik kijk er nu al naar uit.

Lees meer op Rodzooi.nl of bestel zijn boek ‘Kroegkronieken’ op Bol.com